The Sea of Tranquility by Katja Millay

 The Sea of Tranquility by Katja Millay
My rating: 5 of 5 stars

I live in a world without magic or miracles. A place where there are no clairvoyants or shapeshifters, no angels or superhuman boys to save you. A place where people die and music disintegrates and things suck. I am pressed so hard against the earth by the weight of reality that some days I wonder how I am still able to lift my feet to walk.

Full of rage and without a purpose, former pianist Nastya Kashnikov wants two things: to get through high school without anyone learning about her past and to make the boy who took everything from her pay.

All 17 year-old Josh Bennett wants is to build furniture and be left alone and everyone allows it, because it’s easier to pretend he doesn’t exist. When your name is synonymous with death, everyone tends to give you your space.

Everyone except Nastya, a hot mess of a girl who starts showing up and won’t go away until she’s insinuated herself into every aspect of his life. The more he gets to know her, the more of a mystery she becomes. As their relationship intensifies and the unanswered questions begin to pile up, he starts to wonder if he may ever learn the secrets she’s been hiding or if he even wants to.

The Sea of Tranquility is a slow-building, character-driven romance about a lonely boy, an emotionally fragile girl, and the miracle of second chances.  

Kesinlikle 2012'de okuduğum en iyi kitaplardan biri The Sea of Tranquility.

Prologue
I hate my left hand. I hate to look at it. I hate it when it stutters and trembles and reminds me that my identity is gone. But I look at it anyway; because it also reminds me that I’m going to find the boy who took everything from me. I’m going to kill the boy who killed me, and when I kill him, I’m going to do it with my left hand.

Kısa bir özet geçmek gerekirse...
Nastya, 2 sene kadar evde eğitim gördükten sonra teyzesinin yanına taşınıyor ve liseye başlıyor. Ancak giriş bölümünde de söylediği gibi bazı sorunları var. Yüzünde dikiş izleri var, sol elinden defalarca ameliyat olmak zorunda kalmış, "artık" biraz daha el gibi görünür hale gelmiş. Ve konuşamıyor...
Josh ise, okulda pek kimsenin bulaşmak istemediği biri. Ailesi ölmüş ve artık adı ölümle eş anlamlı hale gelmiş. Kimse kendisiyle samimiyeti ilerletmek istemezken peşinden de ayrılmayan bir kişi var; Nastya...

Ben light, fluffy hikayelerden, konulu gözüksün diye etrafa serpiştirilen sahte dramalardan hiç hoşlanmam. Ama aynı şekilde pembe dizi gibi entrikalar, sürekli bitmek tükenmek bitmeyen dramlardan da pek haz ettiğim söylenemez. Genel olarak ciddi, dengeli ve gerçek hikayelerden hoşlanırım -ki The Sea of Tranquility'de tam olarak aradığımı buldum diyebilirim.

Young Adult kitaplarla da bazı sıkıntılarım var... YA kitaplardaki "Aşkından ölüyorum" arabeskliği beni geriyor. The Sea of Tranquility ile alakalı özellikle bu konu üzerinde durmak istiyorum. Herhalde daha evvel hiçbir YA kitap okumadım ki önce arkadaşlık, sonra romantik ilişki bu kadar dengeli anlatılmış olsun. Gerçekçi bulmadığım yerler oldu, ama yine de saçma bulduğum ya da "ne çabuk" dediğim bir şey de olmadı.

Natsya'nın hikayesi tahmin edilebilir olmasına rağmen oldukça vurucu anlatılmış.
Hikayede "bu da olmaz ki" denilebilecek bir açık bırakılmamış, zaten anlatımı sürükleyici, dengeli ve gerçek olduğundan da yukarıda bahsettim ancak kitapla ilgili hoşuma gitmeyen bir nokta da vardı. YA kitaplarda bu bir kural mı bilemiyorum ama artık görmekten sıkıldım.

Platonik olarak her gece aynı yatakta uyumak. Her gece sevişsinler, oooh sabahlar olmasın demiyorum, yanlış anlaşılmasın. Lise öğrencisi 2 kişinin her gece birinin evinde birlikte uyumaları bir tek bana saçma ve (artık o kadar çok okuduk ki) klişe geliyor olamaz.

Ama bu bahsettiğim küçük klişe dışında kitapta beğenmediğim hiçbir şey olmadı. Zaten bir oturuşta bitirdim, sonraki gün elime kitap alamadım, konsantre olmadım. Başka da hakkında ne söylemeli, bilmiyorum. Kesinlikle tavsiye ederim...


I received an e-galley from the publisher.